Siostra Mikrusa

czyli

WSK Meduza

W latach 50. XX wieku, na fali popularności mikrosamochodów, wprowadzono do produkcji polskie mikroauto o nazwie Mikrus, będące wytworem kooperacyjnym fabryk WSK Mielec i WSK Rzeszów; sam pojazd wzorowano na niemieckim Goggomobilu, zarówno w kwestii nadwozia, jak i podwozia.

Drugim pojazdem, który opracowano obok Mikrusa, była Meduza. Mikrosamochód był określany jako wersja rozwojowa modelu MR-300; wprawdzie prototyp korzystał konstrukcji zerż. znaczy opracowanej na podstawie Goggomobila Isard TS/TC300, jednak konstruktorzy stworzyli nowe nadwozie, będące bardziej zaokrąglone od swojego produkowanego brata. Meduza, podobnie jak Mikrus, była zbudowana na tym samym podwoziu.

Największą różnicą, oprócz wspomnianego kształtu nadwozia, był dostęp do przestrzeni bagażowej od zewnątrz samochodu – Mikrus miał bagażnik dostępny ze środka przedziału pasażerskiego. Dostęp był zagwarantowany przez specjalnie tłoczoną klapę bagażnika, która miała podrażać koszt produkcji autka. Pod względem mechaniki, obydwa samochody korzystały z tych samych dwusuwowych silników, a także były zbieżne mechanicznie.

Prototyp Meduzy przedstawiono wraz z Mikrusem w 1957 roku. Samochód nie zyskał akceptacji pierwszego sekretarza PZPR. Z trzech stworzonych egzemplarzy zachowały się dwa, jeden w stanie muzealnym, a drugi, uznawany długo za zaginiony, czeka na remont; trzeci trafił w latach 60. na złom.

#samochody #motoryzacja #gruparatowaniapoziomu #prl #wsk #autakrokieta

pokaż spoiler Źródła: „Kulisy Polskiej Motoryzacji – Mielecki eksperyment” autorstwa Zbigniewa D. Skoczka, z czasopisma „Motor”, nr 2/2006; Autoblog – https://spidersweb.pl/autoblog/meduza-prototyp-mikrus-reportaz/; „Polskie prototypy mikroaut” autorstwa Z. Podbielskiego, z czasopisma „Auto Świat Classic”, nr 6/2018, oraz Wikipedia https://pl.wikipedia.org/wiki/WSK_Meduza